ശാപം

കിടക്കയില്‍ കിടന്നു കൊണ്ട് ജനലില്‍ കൂടി പുറത്തേയ്ക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ കണ്ണുകളറിയാതെ നിറഞ്ഞു പോയി . എന്താണിങ്ങനെ? സമൂഹത്തിന്റെ മനസാക്ഷി മരവിച്ചു പോയോ ? അതോ എല്ലാവര്‍ക്കും ഇങ്ങനെയൊരനുഭവമാണോ ഉണ്ടാകുന്നത് ? ആ സംഭവമെന്നെവല്ലാതെ ദുഖിപ്പിച്ചു . ആത്മഹത്യ ചെയ്താലോയെന്നുകൂടി ചിന്തിച്ചു പോയി . ഏതാനും ദിവസം മുന്‍പാണ് എന്‍റെ വീടിനടുത്തുള്ള ഒരു ചേച്ചിയെന്നോടു ചോദിച്ചു നമ്മുക്കൊരു കുടുംബശ്രീ യൂണിറ്റ് രൂപികരിച്ചാലോയെന്നു . ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ നല്ലോരാശയമാണെന്നെനിയ്ക്കും തോന്നി . ഇപ്പോളെല്ലാം കുടുംബശ്രീ വഴിയാണല്ലോ . എന്‍റെ മനസിലോരുപാട് നാളായുണ്ടായിരുന്ന നല്ലനല്ല കാര്യങ്ങള്‍ ഇതുവഴി ചെയ്യാമല്ലോ എന്നാലോചിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്കൊത്തിരി സന്തോഷം തോന്നി . പിന്നെല്ലാം വളരെപ്പെട്ടെന്നായിരുന്നു . പഞ്ചായത്ത് മെമ്പറെ വിളിച്ചു കര്യമവതരിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ മെമ്പറുടെ ഭാഗത്തു നിന്ന് നല്ല പ്രോത്സാഹനമാണ് കിട്ടിയത് . അതിനു വേണ്ടി 12 ആള്‍ക്കാരെ സംഘടിപ്പിച്ചു കുടുംബശ്രീ രൂപികരിച്ചു . ആദ്യം 12 അംഗങ്ങളുണ്ടായിരുന്നതില്‍ നിന്ന് 17 അംഗങ്ങളായുയര്‍ന്നു

പ്രസിഡന്റ്റിനെയും, സെക്രട്ടറിയെയും വിവിധ വോളണ്ട്രിമാരെയും തെരഞ്ഞെടുത്തു . പഞ്ചായത്ത് മെംമ്പറും , സി.ഡി. എസ് ചെയര്‍ പേഴ്സണും , എ.ഡി.എസ് സെക്രട്ടറിയും, ആശാവര്‍ക്കറുമായ പ്രീത ചേച്ചി എന്നിവരും 16 അംഗങ്ങളും കൂടി 20.3.2011 ല്‍ എന്‍റെ വീട്ടില്‍ കൂടുകയും സി .ഡി .എസ് ചെയര്‍പെഴ്സണ്‍ കുടുംബശ്രീയുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞു തരികയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ എന്‍റെ ശ്രമം വിജയത്തിലെത്തിയെന്നുക്കരുതി ഒത്തിരി സന്തോഷിച്ചു . ആവണി എന്ന് കുടുംബശ്രീയ്ക്ക് പേരുമിട്ടു . പക്ഷേ പ്രശ്നങ്ങള്‍ അവിടന്ന് തുടങ്ങുകയാനുണ്ടായത്. 17 അംഗങ്ങളില്‍ സെക്രട്ടറിയും . മറ്റുരണ്ടഗങ്ങളും അവരുടെ വ്യക്തിപരമായ കാരണങ്ങളാല്‍ പിരിഞ്ഞു പോയി .പിന്നെ സെക്രട്ടറിയാകാനാരുമില്ല . ഇത്രയും കഷ്ട്ടപ്പെട്ടുണ്ടാക്കിയ കുടുംബശ്രീ പിരിച്ചു വിടാന്‍ സങ്കടം തോന്നി .എല്ലാവരും ഒരുപോലെ പറഞ്ഞതിനാല്‍ ഞാന്‍ സെക്രടറി സ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്തു . അപ്പോളെനിയ്ക്ക് കുറച്ചൂടി സന്തോഷം തോന്നി . സി .ഡി .എസ് ഓഫീസറും , പ്രീത ചേച്ചിയും , മെംമ്പറും , കോഴിക്കോടുള്ള 2 കൂട്ടുകാരും ഒരുപാട് പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു . അങ്ങനെ പഞ്ചായത്തില്‍ കുടുംബശ്രീ രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്തു . വേങ്ങോട് ചന്തയ്ക്കു സമീപമുള്ള റാംടെക് കമ്പ്യൂട്ടര്‍ സെന്ററില്‍ നിന്നും പാസ്‌ ബുക്കും ചെയ്തു വാങ്ങി . ഏറ്റവും വലിയ കടമ്പ ബാങ്കില്‍ അക്കൗണ്ട്‌ തുടങ്ങുകയെന്നുള്ളതായിരുന്നു. എനിയ്ക്ക് പോകാന്‍ കഴിയാത്തതിനാല്‍ പ്രസിഡന്റും , ഒരംഗവും കൂടി ബാങ്കില്‍ പോയി മാനേജരെ കണ്ടു കാര്യമവതരിപ്പിച്ചു . പ്രസിഡന്റ്റിനെയും, സെക്രട്ടറിയുടെയും പേരില്‍ ജോയിന്റ് അക്കൗണ്ട്‌ തുടങ്ങുന്നതിനു വേണ്ടി സമ്മതിച്ചു . അങ്ങനെ 9.05.2011 ല്‍ ആശുപത്രിയില്‍ പോകും വഴി പോത്തന്‍കോട് എസ് .ബി .ടി യില്‍ അക്കൗണ്ട്‌ തുടങ്ങുന്നതിനായി അംഗത്വഫോറവുമായി പ്രസിഡന്റ്* ബാങ്കിലേക്ക് പോയി . ബാങ്കുകാര്‍ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് അവര്‍ പറഞ്ഞ സ്ഥലത്തെല്ലാം ഞാനൊപ്പിട്ടു കൊടുത്തു .

പക്ഷേ ബാങ്ക് മാനേജര്‍ അക്കൗണ്ട്‌ തന്നില്ല . അയാള്‍ യാതൊരു ദയയും കാണിക്കാതെ ക്രുരമായി പെരുമാറി . വികലാംഗയായ (ആ പദം ഉപയോഗിക്കാന്‍ പോലും പാടില്ലാത്തതാണ്) ഒരാള്‍ സെക്രട്ടറിയായാല്‍ പറ്റില്ലയെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു . നിരാശയോടെ അതിലേറെ സങ്കടത്തോടെ ഞാന്‍ ആശുപത്രിയിലേയ്ക്ക് പോയി . ആശുപത്രിയില്‍ അഡ്മിറ്റായ ഞാന്‍ കിടക്കയില്‍ കിടന്നുകൊണ്ട് ഒരുപാട് സങ്കടപ്പെട്ടു . എന്താണ് ഞാന്‍ ചെയ്ത തെറ്റ് ? എനിയ്ക്ക് അംഗവൈകല്യം വന്നതാണോ ?ഒരു പെണ്ണായത്കൊണ്ട് പലപ്പോഴും പല പരിമിതികളുമുണ്ടായിട്ടുന്ദ് . ആ പരിമിതികളെ ചിലപ്പോഴെങ്കിലും മറികടക്കാന്‍ എനിയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുമുണ്ട് . എല്ലാ കാര്യത്തിലും പിന്തുണ നല്‍കാറുള്ള എന്റമ്മ പോലും ഈ കാര്യത്തിലെന്നെ ഒരുപാട് കുറ്റപ്പെടുത്തി . കാലില്ലാത്ത നീയാണോ സെക്രടറിയാകുന്നതെന്നു ചോദിച്ചു . അത് കേട്ടപ്പോളനിയ്ക്ക് സങ്കടം കൂടുകയാണ് ഉണ്ടായത്.

അംഗവൈകല്യമുള്ളവര്‍ സമൂഹത്തിലുയര്‍ന്നു വരണമെന്ന് മുറവിളികൂട്ടുന്നവരാണ് നമ്മുടെയിടയിലുള്ളവര്‍ . ഇങ്ങനെയൊരു പ്രശ്നമുണ്ടായപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കുറച്ചാള്‍ക്കാരെ വിളിച്ചെന്റെ സങ്കടം പറഞ്ഞു . നോക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞതല്ലാതെ ആരും മുന്നോട്ടു വന്നില്ല . പഞ്ചായത്തധികൃതരുടെ പൂര്‍ണ്ണ പിന്തുണയുണ്ടായിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണ് മാനേജര്‍ അക്കൗണ്ട്‌ തരാത്തത് . ഞാന്‍ മാനേജരെ വിളിച്ചു കാര്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു . അപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം കുറെ ന്യായീകരണങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു . ലോണ്‍ എടുക്കുന്നതിനും മറ്റും സെക്രട്ടറി വരണം . അങ്ങനെ കുറെ കാര്യങ്ങള്‍ . അതൊന്നും അയാളെ ബാധിക്കുന്ന കാര്യങ്ങളല്ല . കുടുംബശ്രീ അംഗങ്ങളെന്നെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നുണ്ട് . ചിലപ്പോളൊരുതവണ പോകേണ്ടി വരുന്നതിനു പകരം രണ്ടു തവണ പോകേണ്ടി വരും . ഞാന്‍ അയാളോട് വിശദമായി കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ അക്കൗണ്ട്‌ തരാമെന്നു പറഞ്ഞു . അപ്പോഴേക്കും ആദ്യം പിന്തുണച്ചിരുന്ന അംഗങ്ങള്‍ ബാങ്കില്‍ അക്കൗണ്ട്‌ തുടങ്ങാന്‍ താമസിച്ചതിന്റെ പേരില്‍ പ്രശ്നമുണ്ടാക്കാന്‍ തുടങ്ങി .അങ്ങനെ ഞാന്‍ ആ സെക്രട്ടറി സ്ഥാനം ഒഴിയാന്‍ തീരുമാനിച്ചു . ഇത്രയും കഷ്ട്ടപെട്ടുണ്ടാക്കിയ കുടുംബശ്രീയെ പിരിച്ചു വിടാന്‍ മനസ് വന്നില്ല. പഞ്ചായത്ത് മെംമ്പറെ വിളിച്ചു കൂട്ടി പുതിയ സെക്രട്ടറിയെ തെരഞ്ഞെടുത്തു.

ഒരു കാര്യമെനിയ്ക്ക് മനസ്സിലായി . വൈകല്യമൊരു ശാപമാണ് . അവരവരുടെ പ്രശ്നം വരുമ്പോള്‍ അവരവര്‍ മാത്രമേ കാണുകയുള്ളൂ . കോഴിക്കോടുള്ള എന്റൊരു സുഹൃത്ത് മാത്രമെന്നെ ഒരുപാട് ആശ്വ സിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹം എന്നോട് പറഞ്ഞു . ബാങ്കില്‍ അക്കൗണ്ട്‌ എടുക്കാത്തതിന്റെ പേരില്‍ അംഗങ്ങള്‍ ബഹളം വച്ച് എങ്കില്‍ പിന്നെ നീ എന്തിനാ അതിലിത്ര വിഷമിക്കുന്നത് . നിന്റെ കുഴപ്പം കൊണ്ടല്ലല്ലോ ബാങ്കില്‍ അച്കുന്ദ് കിട്ടാത്തത് എന്ന് . ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ ശരിയാണെന്നെനിയ്ക്കും തോന്നി . എന്നെ ഈയൊരു ഘട്ടത്തില്‍ ഒരുപാട് ആശ്വസിപ്പിച്ച ആ നല്ല മനുഷ്യനേയും കുടുംബത്തെയും ദൈവം അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ .